Żyjemy w czasach, w których bezustannie jesteśmy poddawani presji skrajnych, często sprzecznych racji. Jedynych, słusznych i bezdyskusyjnych. W tym dyktacie pełnym emocji, pojawia się naturalna tęsknota za porządkiem świata, w którym istnieje jakaś wspólna prawda - symbiotyczna i wypośrodkowana. Chciałabym złapać dystans i zrozumieć źródła naszych nieporozumień i konfliktów. Dać sobie prawo do posiadania każdej racji, lub nie posiadania ich w ogóle.

Sięgam do kabaretu lat 20-tych wierząc w jego moc ciętej satyry i krytyki. Absurdu, który niczego nie oszczędza i wszystko obnaża. Wierzę w jego przenikliwą mądrość i nieograniczoną wolność.
~ Lena Witkowska

Scenariusz i reżyseria: Lena Witkowska, Adam ZiajskiWykonanie: Lena Witkowska
Tekst: Lena Witkowska, Anatol Stern, Aleksander Watt, Skorup, Adam Ziajski
Muzyka: Lena Witkowska, Michał Rycaj, Arnold Dąbrowski, Kasia Klebba, Maciej Frycz
Scenografia: Adam Ziajski
Produkcja dźwięku: Michał Rycaj
Konsultacja choreograficzna: Sylwia Marciniuk
Kostiumy: Nitka
Inspicjentka: Natalia Klupp
Realizator światła: Michał Kurasiński
Realizator dźwięku: Maciej Frycz
Komunikacja: Ola Jaruszewska
Grafika: Wiktoria Szydłowska
Teaser: Evgenia Klemba
Produkcja: Społeczne Miejsce Kultury Scena Robocza
Premiera: 19 października 2023
___
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania #poznanwspiera

Podobno mężczyźni powinni pozostawać oddaleni od siebie fizycznie.
Podobno chłopcom i facetom nie wypada trzymać się za ręce.
Odradza się im delikatnego przytulania czy głaskania w miejscach publicznych.
Zakazuje całowania przy powitaniu.
Mężczyźni nie powinni okazywać emocji i pozostawać w bliskich, emocjonalnych i dotykowych kontaktach.
Podobno demonstrowanie uczuć przez mężczyzn powinno być relegowane z przestrzeni publicznej i prywatnej.
Podobno to nie przystoi.
To niemęskie.

Wyobrażenie o spektaklu „Bromance” pojawiło się od zainteresowania dyskursem wokół nowej koncepcji braterstwa. Idei sformułowanej przez Jane Ward i opisywanej w „Not Gay. Sex between Straight White Man”.

Spektakl jest próbą zmierzenia się ze stereotypem „prawdziwego mężczyzny” w celu ukazania wielu wariantów męskości. Co za tym idzie przekraczania granic stereotypu i ponownego definiowania tożsamości męskiej, widzianej w szerszym aspekcie i nie wykluczającej postaw odbiegających od wyuczonej normy. Szukamy odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób zostawić mężczyznom w przestrzeni publicznej nieformalne prawo do przejawów czułości czy sentymentalności, bez obawy o bycie posądzonym o śmieszność, czy słuchanie krytycznych uwag o niemęskim zachowaniu.

Czy nienacechowany negatywnie bromance w naszym społeczeństwie jest możliwy?

_____________________________________________
BROMANCE
Koncepcja, reżyseria, choreografia i wykonanie: Michał Przybyła, Dominik Więcek
Muzyka: Przemek Degórski
Opieka dramaturgiczna: Anna Królica
Produkcja: SCENA ROBOCZA
Premiera: 5 X 2018
Laureaci konkursu THE BEST OFF 2019.
fot. Maciej Zakrzewski
____________________
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania #poznanwspiera

“Pentezylea. Rekonstrukcja ciała Amazonek” to projekt instalacji performatywnej, w której mityczna historia tytułowej królowej zestawiona zostaje z kondycją osób doświadczonych chorobą raka piersi. Historia Pentezylei mówi o szalonej miłości, jaką główna bohaterka obdarzyła greckiego wojownika Achillesa, przez co zginęła tocząc z nim pojedynek. W innej wersji to doprowadzona do furii królowa morduje Achillesa, zagryzając go na śmierć… Przeciwnikiem współczesnych Amazonek nie jest jednak żaden grecki wojownik, lecz rak piersi – najczęściej występujący wśród kobiet nowotwór złośliwy. Każdego dnia do walki z nim stają tysiące kobiet. Duet Gruba i Głupia oddaje głos współczesnym Amazonkom, by wraz z nimi współdzielić przestrzeń opowieści. Celem tego przedsięwzięcia jest stworzenie miejsca zbiorowej energii: mikro-społeczności, w której osoby wspierają się nawzajem, przekazują sobie mit i reinterpretują go. Twórczyniom zależy, aby o poważnych tematach mówić w niekoniecznie poważny sposób. W przedstawieniu sięgają przede wszystkim po dystans i poczucie humoru, posiłkując się przy tym szeroko pojętym antykiem. Również tym w wersji pop.

Gruba i Głupia – duet choreograficzno-dramaturgiczno-reżyserski zawiązany przez Dominikę Knapik (Głupią) i Patrycję Kowańską (Grubą). Powstał z potrzeby stworzenia przestrzeni do niezależnych, bezkompromisowych wypowiedzi twórczych, poruszających tematy trudne i niewygodne. Prace Grubej i Głupiej mają na celu igranie z teatralnymi konwencjami oraz dekonstrukcję stereotypów dotyczących m.in. politycznego potencjału ciała i płci.

Choreografia, dramaturgia, reżyseria, opracowanie muzyczne, video: Gruba i Głupia
Kostiumy: Wiktor Krajcer
Współkreacja i performance: Ewa, Gosia, Dominika, Patrycja i innx
Realizator światła: Arkadiusz Czapla
Realizator dźwięku: Maciej Frycz
Komunikacja: Ola Jaruszewska
Producentka wykonawcza: Anna Romberg
Grafika: Wiktoria Szydłowska
Teaser: Evgenia Klemba
Współprodukcja: Teatr Ósmego Dnia, Instytut Kultury Miejskiej
Produkcja: Społeczne Miejsce Kultury SCENA ROBOCZA
Premiera: 6 października 2023

---

Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania #poznanwspiera